koffie stress, veel bezoek en aftellen..

De afgelopen tijd is er nog wel erg veel gebeurd. Na het begin van de oogst bleek al snel dat de huidige opbrengst van onze boeren bij lange na niet genoeg gaat zijn om te voldoen aan de verschillende bestellingen. Daarom was het nodig om zo snel mogelijk opzoek te gaan naar een nieuwe plek om koffie te gaan kopen. Het team is hier erg druk mee geweest en gelukkig was Mark precies in die periode op bezoek op het washing station om daar bij te kunnen helpen. Het was dus ook al snel geregeld en op de officiële toestemming na waren we helemaal klaar om te gaan kopen in andere kebeles. Hier lopen dingen alleen nooit zoals je vooraf bedenkt. En dus al snel bleek dat het niet zo makkelijk ging zijn. Hoewel we de eerste koffie binnen hebben blijkt het tot nu toe nog altijd een hoop problemen te geven en zijn er ondertussen al een aantal dagen geen koffie bessen meer gekocht van andere plekken. Gelukkig is de hoeveelheid koffie die onze eigen boeren brengen wel elke keer iets hoger aan het worden. Dit is dus positief.

Naast het bezoek van Tom een aantal weken geleden waren Mark en Sander vanuit Nederland de volgende. Voor Sander was het de eerste keer op het washing station en voor Mark de laatste. Hij zal vanaf eind december stoppen met werken voor FairChain, en dit was dus zijn aller laatste bezoek aan het veld. Ook Ilse is nog even 2 nachten op het washing station geweest.

Toen iedereen weer weg was en ik even een dag alleen heb gehad kwamen Killian en Hugh aan in Limu. Killian werkt voor FairChain vanuit Ierland en werkt daarnaast voor de Ierse tak van Moyee. Hij was al eerder in Limu geweest met het zelfde doel, het maken van een promotievideo voor zowel Moyee als FairChain. Maar met niet al te best resultaat. Daarom is deze keer Hugh mee gekomen. Hij is filmmaker en zou voor een betere film gaan zorgen. En dat is dus ook waar ze samen vooral mee bezig zijn. Als ik met Killian en Hugh op de markt in Limmu ben komen we zodra we koffie willen gaan drinken uit het niets opeens 2 Amerikaanse studenten tegen. Alle 2 zijn al een aantal maanden in Ethiopië en wonen/werken niet heel ver bij Limmu en het washing station vandaan. Het is dan ook erg toevallig dat ik ze nog nooit ben tegengekomen. Toch is het wel heel leuk, zij hebben vanuit de organisatie waarvoor zij in Ethiopië zijn een taalcursus moeten volgen en spreken dus allebei ook redelijk Afaan Oromo, iets wat mij nog echt niet gelukt is. 

De laatste dag van het bezoek van Killian en Hugh komt er nog een groep donoren vanuit New York naar het washing station. Zij hebben afgelopen jaar geld in het washing station gestopt en willen nu met eigen ogen zien of ze dat dit jaar weer willen.

Hoewel er heel veel leuke dingen gebeuren is misschien wel een van de aller moeilijkste dingen dan toch echt begonnen.. Het aftellen voor ik naar huis ga. Heel lang waren de dagen die ik hier nog was een groot en ongrijpbaar getal. Maar nu.. nu is het moment bijna daar dat het geen dubbele cijfers meer zijn, bijna zelfs geen week meer.

En ja, dat is ook een extreem lekker gevoel. Eindelijk mijn vriendin weer kunnen knuffelen, thuis zijn bij mijn familie, weer kunnen afspreken met vrienden,.. al dat soort dingen kijk ik echt wel naar uit. Maar het heeft ook een andere kant. Ik zal deze plek, die ondertussen mijn thuis is geworden achter moeten laten. En dat is best wel moeilijk. 

Ik weet gelukkig dat het wel goed zal gaan komen, en ik heb nog een paar dagen om vol te gaan genieten. Ik zal ook zeker nog het nodige werk moeten doen, maar dat ga ik proberen steeds verder af te bouwen. Alles zodat ik zo meteen op het vliegtuig kan stappen en weet dat alles goed gaat komen. (Of in ieder geval goed zou moeten kunnen komen. Want je weet het maar nooit..) 

Mocht het lukken dan zal ik de komende week ook wat meer tijd maken om nog een keer te schrijven en misschien wat foto's te uploaden.